دعاوی اضافه در رویه قضایی چیست؟

دعاوی اضافه در رویه قضایی چیست؟

دعاوی اضافه در رویه قضایی چیست؟

ما در این مقاله ابتدا خواهیم دانست دعاوی اضافه چیست و سپس به بررسی دعاوی اضافه در رویه قضایی ایران خواهیم پرداخت. در ادامه نیز شرایط و مزایای طرح دعاوی اضافه را بررسی خواهیم کرد. پس با یکی دیگر از مجموعه مقالات موسسه حقوقی وکلای تلفنی همراه ما باشید.

 

منظور از دعوای اضافی چیست؟

به طور کلی لفظ دعوا در علم حقوق زمانی استفاده می شود که اشخاص برای گرفتن حقوق خود یا جبران خسارت ناشی از نقض آن به دادگاه مربوطه مراجعه می کنند. یکی از دعواهای مطرح شده در دادگاه ها، دعوای اضافی است. بنابر یک دیدگاه حقوقی که با ماده ۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی تطابق دارد، دعوای اضافی به دعوایی اطلاق می شود که در جریان رسیدگی به دعوای اصلی، به درخواست خواهان علیه خوانده طرح می شود. این دعوا، خواسته ای متفاوت و مجزا از دعوای اصلی دارد. بنابراین باید از طریق دادخواست جداگانه ای به دادگاه تقدیم شود. مهلت اقامه این دادخواست از طرف خواهان پرونده تا پایان اولین جلسه رسیدگی به دعوای اصلی می باشد.

 

 

 

هزینه مشاوره حقوقی

 

دعاوی اضافه در رویه قضایی ایران به دو دسته قابل تقسیم است:

  • دعوای اضافی عام: در این نوع دعوا خواهان می تواند در دعوا تصرف نماید، این تصرف شامل اعمالی مانند تغییر درخواست، کاهش خواسته، افزایش خواسته و یا جهت دعوا می باشد.
  • دعوای اضافی خاص: در این نوع از دعوا، خواسته جدید و کاملاً متفاوتی نسبت به دعوای اصلی اقامه می شود.

 

ماهیت حقوقی دعوای اضافی در قانون ایران

برای ایجاد شناخت صحیح نسبت به مفهوم دعاوی اضافه در رویه قضایی ابتدا باید با ماهیت حقوقی آن در قانون ایران آشنا شویم و بدانیم هنگامی که صحبت از دعاوی اضافه می شود، حقوقدانان چه تعبیری از آن دارند. همانطور که بدان اشاره شد ماده ۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی ایران دعاوی طاری را اینگونه تعریف کرده است: «هر دعوایی که در اثنای (بین) رسیدگی به دعوای دیگر از طرف خواهان یا خوانده یا شخص ثالث یا از طرف متداعیین اصلی بر ثالث اقامه شود، دعوای طاری نامیده میشود. اگر این دعوا با دعوای اصلی مرتبط یا از یک منشاء یکسان باشد، به آن دعوای اضافی گفته می شود.

 

مصادیق بارز دعوای اضافی

با مفهوم و ماهیت حقوقی دعاوی اضافه در رویه قضایی ایران آشنا  شدیم. حال برای درک و تشخیص بهتر آن به مصادیق موجود در ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی ایران خواهیم پرداخت.

  • تغییر نحوه دعوا
  • تغییر خواسته
  • تغییر درخواست
  • کاهش خواسته
  • افزایش خواسته

 

 

مشاوره حقوقی دعوای اضافه

 

برای مثال افزایش خواسته زمانی مطرح می شود که هنگام تقدیم دادخواست، خواهان پرونده بنا به دلایلی نتوانسته یا نخواسته است که یک سری خواسته های خود را مطرح کند. همچنین با گذشت زمان و تغییر شرایط، وی قصد دارد خواسته ای را اضافه کند. لازم به ذکر است تغییر نحوه دعوا و تغییر خواسته بی شباهت به یکدیگر نیستند. در تغییر دعوا سبب و یا منشاء آن دستخوش تغییر می شود. اما منظور از تغییر خواسته، عوض شدن موضوع دعوا با حفظ سبب و منشاء آن است. برای آشنایی بیشتر با این دو مفهوم حقوقی می توانید با ما مشاوره حقوقی انلاین و رایگان داشته باشید.

 

در چه شرایطی می توان برای دعوای اضافی اقدام نمود؟

همانطور که گفته شد دعوای اضافی یکی از انواع دعاوی طاری می باشد. شروط دعاوی طاری عبارتند از:

  • دعوای دوم (اضافی) دارای ارتباط کامل با دعوای اول (اصلی) باشد.
  • منشاء و سبب دعوای اول و دوم یکسان باشد.

برای آن که یک دعوا، دعوای اضافی شمرده شود، وجود یکی از شرایط فوق کفایت می کند. بنابراین دعوای اضافی یا باید با دعوای اصلی دارای یک منشأ یکسان باشد یا باید با آن ارتباط کامل داشته باشد. البته ممکن است دارای هر دو شرط مذکور هم باشد. لازم به ذکر است وجود شروط کلی طرح دعوای حقوقی همواره ضروری است. در کنار آن برای طرح دعاوی اضافه در رویه قضایی ایران، تشریفات و جزئیات خاصی باید رعایت شود. برای آگاهی از این نکات تخصصی حقوقی می توانید با وکلای مجرب ما مشاوره حقوقی داشته باشید تا با کمک ایشان از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری کرده باشید.

 

 

 

نگارش دادخواست فرجام خواهی
نگارش واخواهی
حق الوکاله وکیل
نگارش دادخواست تجدیدنظر
درباره ما

 

طرح دعاوی اضافی چه مزایایی دارد؟

با وجود آن که نظم روند دادرسی، رعایت حقوق شخص خوانده پرونده و همچنین صرفه جویی در زمان و هزینه ها، اقتضا می کند که موضوع اولیه خواهان پرونده دستخوش تغییر نشود اما مزایای طرح دعاوی اضافه در رویه قضایی باعث شده است که این مسئله از اهمیت بسزایی برخوردار باشد. از مزایای آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • جلوگیری از صادر شدن احکام متعارض در موضوعات مرتبط که از ایجاد نابسامانی در جامعه جلوگیری می کند.
  • در نظر گرفتن مصالح اصحاب دعوا و دادگاه که باعث می شود، خواهان و خوانده به جای آن که پرونده های متعددی نسبت به یکدیگر ایجاد کنند، خواسته های خود را در قالب یک پرونده و با استفاده از دعاوی اضافه و در یک دادگاه مطرح کنند. در این صورت علاوه بر صرفه جویی در هزینه های دادرسی، دادگاه نیز دچار تراکم کاری کمتری می شود.

 

 

دعوای اضافه

 

مرجع صالح برای رسیدگی به دعاوی اضافی

چنانچه دانستیم دعاوی اضافه در رویه قضایی ایران، زمانی مطرح می شود که دعوای اصلی در جریان رسیدگی باشد. بنابراین قانونگذار مقرر داشته است که مرجع صالح برای رسیدگی به دعاوی اضافه، همان دادگاه صالح دعوای اصلی باشد. در این صورت علاوه بر سرعت بخشیدن به پروسه رسیدگی به پرونده، از صدور آرا و احکام متعارض نیز جلوگیری خواهد شد. اما ممکن است از خود بپرسید مرجع رسیدگی به دعوای اصلی کدام دادگاه است؟ پاسخ این سوال اندکی تخصصی است، پس بهتر است با وکلای ما مشاوره حقوقی تلفنی داشته باشید.

 


سوالات متداول

نظرات

mohamadi

متاسفانه بیشتر مشکلات افراد ورود به مراحل قضایی و روند رسیدگی پرونده ها بدون حضور و یا حتی اخذ مشاوره و راهنمایی از وکلاست در مورد اینگونه دعاوی عموما باید در اسرع وقت عکس العمل مناسب نشان داد چراکه تاخیر و از دست دادن زمان ممکن است باعث تغییر مسیر پرونده شود و کلیه زمان و هزینه ای که برای پرونده صرف کرده اید بیهوده شود اهمیت حضور به موقع وکیل و یا اخد مشاوره در زمان مناسب را نباید نادیده گرفت


سپیده کرمی

با سلام،دعاوی اضافه در رویه قضایی ایران به دو دسته قابل تقسیم است: دعوای اضافی عام: در این نوع دعوا خواهان می تواند در دعوا تصرف نماید، این تصرف شامل اعمالی مانند تغییر درخواست، کاهش خواسته، افزایش خواسته و یا جهت دعوا می باشد. دعوای اضافی خاص: در این نوع از دعوا، خواسته جدید و کاملاً متفاوتی نسبت به دعوای اصلی اقامه می شود


حسین سیفی

دعوای اضافی یکی از انواع دعاوی طاری می‌باشد که در قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی تصریح گردیده است . اقامه دعاوی طاری خصوصا دعوای اضافی قواعد خاص خود را دارد که بعنوان مثال میتوان به طرح این دعوا در دادگاه رسیدگی کننده به دعوای اصلی اشاره نمود.


معراج فرجی

قانونگذار مقرر داشته است که مرجع صالح برای رسیدگی به دعاوی اضافه، همان دادگاه صالح دعوای اصلی باشد. در این صورت علاوه بر سرعت بخشیدن به پروسه رسیدگی به پرونده، از صدور آرا و احکام متعارض نیز جلوگیری خواهد شد.


سید محمد مهدی خلیل زاده

با سلام و تشکر از موسسه وکیل تلفنی به نظر می رسد که دعوای اضافی را باید دعوای مستقل و تمام عیار محسوب داشت که در جریان رسیدگی به دعوای اصلی از سوی خواهان علیه خوانده طرح می شود و با دعوای اصلی ارتباط کامل داشته یا با آن دارای وحدت منشا است. بنابراین هرگز نمی توان اعمال اختیارات مذکور در ماده ۹۸ در خصوص افزایش یا تغییر خواسته یا تغییر سبب را از مصادیق دعوای اضافی محسوب نمود. به عنوان مثال دعوای اخذ پایان کار و صورت مجلس تفکیکی یک دعوای مستقل است و قابلیت رسیدگی را دارد. بنابراین در دعوای الزام به تنظیم سند رسمی، افزودن خواسته های الزام به اخذ پایان کار و صورت مجلس تفکیکی، از مصادیق افزایش خواسته نیست و باید در قالب دعوای اضافی طرح گردد.


محمد حسین انصاری مهیاری

درود بر شما در مورد در یک دسته بندی کلی انواع دعاوی طاری به شرح زیر می باشد: دعوای متقابل هرگاه خوانده علیه خواهان اقدام به طرح دعوا نماید، با دعوای متقابل مواجهیم. طرح دعوای متقابل علل و دلایل متعددی را دارد و به نوعی دفاع و پاسخگویی علیه خواهان است. بایستی در نظر داشت که برای طرح چنین دعوایی نیاز است که ادله و مدارک مورد نیاز و کافی در دسترس باشد. در غیر این صورت نمی تواند از بار محکومیت خوانده بکاهد ،اما راهکاریست که در بسیاری از موارد متداول است. دعوای اضافی گاه ممکن است خواهان به دنبال دعوای اصلی و به موازات آن دعوای جدیدی در راستای دعوی اصلی مطرح کند. دعوای اضافی به دو صورت خاص و عام قابل طرح است. دعوای اضافی عام زمانی مطرح می شود که خواسته تحت عنوان تغییرات دعوا مطرح شود. دعوای اضافی خاص در شرایطی تعریف می شود که خواسته و دعوای جدیدی در راستای دعوای اصلی ضمیمه ی پرونده شود. در هر صورت دعوای اضافی همسو و هم جهت با دعوای اصلی و به دنبال آن مطرح می گردد. دعوای ورود ثالث چنانچه در میانه ی دادرسی پرونده شاهد ورود شخص ثالثی به دعوا باشیم که ادعایی را علیه اصحاب پرونده و یا یکی از آنها مطرح نماید، با دعوای ورود ثالث روبرو هستیم. یکی از مهمترین و شناخته شده ترین مصادیق دعاوی طاری را دعوای ورود ثالث است. توجه داشته باشید که دعوای ورود ثالث نباید با توافق و تبانی یکی از اصحاب دعوی و به منظور تأخیر و ایجاد مانع در روند دادرسی پرونده مطرح شود. تشخیص این امر بر عهده ی قاضی دادگاه قرار دارد. نکته ی مهم دیگر ارتباط و پیوستگی این دو دعواست که بایستی احراز گردد. دعوای جلب ثالث هرگاه در حین رسیدگی به دعوا، خواهان و یا خوانده ی پرونده تقاضای جلب شخص ثالثی را مطرح نمایند، دعوای جلب ثالث آغاز می گردد. به این منظور بایستی ادله و مدارکی به دادگاه ارائه شود که نشان دهد شخص ثالث مقصر و با دعوای اصلی در ارتباط است.  5 نکته مهم در رابطه با دعاوی طاریدادگاه رسیدگی کننده به دعاوی طاری همان دادگاه رسیدگی کننده به دعوای اصلی است. در صورتی که دعوای طاری به صورت ذاتی در صلاحیت دادگاه مورد نظر قرار نداشته باشد، به دنبال قرار صدور عدم صلاحیت به دادگاه صالح ارجاع داده خواهد شد.طرح تمامی دعاوی طاری به جز دعوای ورود ثالث صرفا در مرحله ی بدوی و جلسه ی اول رسیدگی دادگاه امکانپذیر می باشد. طرح دعوای ورود ثالث علاوه بر مرحله ی بدوی در مرحله ی تجدید نظر نیز امکانپذیر و بلامانع است.تمامی دعاوی طاری تا سقف بیست میلیون تومان قابل طرح در شوراهای حل اختلاف هستند. چنانچه دعاوی طاری به صورت ذاتی از صلاحیت شوراها خارج باشند، رسیدگی به آن از طریق دادگاه صورت می پذیرد.دعاوی طاری در زمینه ی پرونده ها و دعاوی خانواده نیز قابل طرح است.طرح دعاوی طاری مستلزم پرداخت هزینه های دادرسی آن می باشد. به این معنا که شما بایستی هزینه ای جداگانه برای آن پرداخت نمایید.ارائه مشاوره حقوقی با نگاهی به فقه اسلامی و سایر نظام های حقوقی جهان متوجه می شویم که دعاوی طاری مفاهیم و مصادیق بسیار گسترده ای دارد و ماهیت آن از منشا واحدی که با دعوای اصلی در ارتباط است  سرچشمه می گیرد. بنابراین همیشه بایستی یک دعوای اصلی پذیرفته شده در جریان رسیدگی قرار داشته باشد تا بتوان دعوای طاری را مطرح نمود


محمد مهدی احمدی

دعاوی اضافه در رویه قضایی ایران، زمانی مطرح می شود که دعوای اصلی در جریان رسیدگی باشد. بنابراین قانونگذار مقرر داشته است که مرجع صالح برای رسیدگی به دعاوی اضافه، همان دادگاه صالح دعوای اصلی باشد. در این صورت علاوه بر سرعت بخشیدن به پروسه رسیدگی به پرونده، از صدور آرا و احکام متعارض نیز جلوگیری خواهد شد. اما ممکن است از خود بپرسید مرجع رسیدگی به دعوای اصلی کدام دادگاه است؟ پاسخ این سوال اندکی تخصصی است، پس بهتر است با وکلای ما مشاوره حقوقی تلفنی داشته باشید


mohamad sheykhi

به طور کلی لفظ دعوا در علم حقوق زمانی استفاده می شود که اشخاص برای گرفتن حقوق خود یا جبران خسارت ناشی از نقض آن به دادگاه مربوطه مراجعه می کنند. یکی از دعواهای مطرح شده در دادگاه ها، دعوای اضافی است. بنابر یک دیدگاه حقوقی که با ماده ۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی تطابق دارد، دعوای اضافی به دعوایی اطلاق می شود که در جریان رسیدگی به دعوای اصلی، به درخواست خواهان علیه خوانده طرح می شود. این دعوا، خواسته ای متفاوت و مجزا از دعوای اصلی دارد. بنابراین باید از طریق دادخواست جداگانه ای به دادگاه تقدیم شود. مهلت اقامه این دادخواست از طرف خواهان پرونده تا پایان اولین جلسه رسیدگی به دعوای اصلی می باشد.


محمد صادق تیغ نورد

با سلام و احترام، لفظ دعوا در عرف امروز محاکم قضایی یعنی ثبت ۱ خواسته‌ی جدید از طرف خواهان که علیه خوانده مطرح می‌شود و در دادگاه مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت ، حال اگر در اثنای دادرسی و در همان شروع بکار خواهان دعوا احساس کند که خواسته‌ای وی ناکافی بوده و بخواهد در آن تغییری ایجاد نماید یا خواسته جدیدی به خواسته اول خود اضافه کند بدان دعوای اضافی می‌گویند. باید دانست که دعوای اضافی می‌تواند هم مختص خواهان باشد و هم خوانده، مثال کوتاهی در این زمینه مانند آنست که یک طرف قرار داد صحت آن را از دعوا خواسته و الزام به ایفای تعهد خود را  تقاضا کند و طرف دیگر مدعی انفساخ معامله بوده و تنفیذ انفساخ آن را از دادگاه بخواهد، به این دعوای متقابل نیز دعوای اضافی گفته خواهد شد.قوانین و مقررات مربوط به دعوای اضافی دعوایی متقابل و شیوه رسیدگی به آن‌ها را قانون آیین دادرسی مدنی مشخص می‌نماید. براساس مفاد قانون آیین دادرسی مدنی ، ما ۲ نوع از دعوای اضافی داریم ۱ دعوای اضافی اصلی و ۲ دعوای اضافی خاص ، یکی از دلایلی که دعوای اضافی با دعوای اصلی جمع خواهد شد این است که به هر ۲ خواسته طرفین دعوا به‌صورت هم‌زمان رسیدگی شده و از اطاله دادرسی جلوگیری خواهد شد، هزینه های دعوا هن برای دادگاه و طرفین کاهش پیدا خواهد کرد و .... بدلیل اهمیت موضوع دعوای اضافی و ایضاً پیچیدگی آن توصیه اکید ما این است که به‌هیچ‌عنوان در این زمینه به‌تنهایی اقدام نکرده و از وکلای کارکشته مؤسسه وکیل تلفنی استفاده نمایید تا نتیجه خوبی را در این پرونده‌ها به دست آورید موفق باشید.


بهنام رحمانی فرد

با سلام مفهوم دعوای اضافی دعوای اضافی چیست – بنابر یک دیدگاه که با ظاهر ماده ۱۷ قانون مذکور سازگاری دارد، دعوای اضافی به دعوایی گفته می شود که در جریان رسیدگی به دعوای اصلی (اصلی)، توسط خواهان علیه خوانده طرح می شود. این دعوا، خواسته ای متفاوت از دعوای اصلی دارد؛ بنابراین باید به موجب دادخواست اقامه شود. بنابراین دعوای اضافی که خواهان اصلی یا خوانده (خواهان متقابل) اقامه می کند یک دعوا با ویژگی های مخصوص به خود است که از نظر موضوع هیچ ارتباطی با دعوای اصلی نداشته و باید با تقدیم دادخواست آغاز گردد. دیدگاه دیگر یکسان دانستن دعوای اضافی با همان اختیاراتی است که ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی برای خواهان تا پایان جلسه اول رسیدگی به دعوای اصلی قایل شده است. به نظر می رسد که دعوای اضافی را باید دعوای مستقل و تمام عیار محسوب داشت که در جریان رسیدگی به دعوای اصلی از سوی خواهان علیه خوانده طرح می شود و با دعوای اصلی ارتباط کامل داشته یا با آن دارای وحدت منشا است. بنابراین هرگز نمی توان اعمال اختیارات مذکور در ماده ۹۸ در خصوص افزایش یا تغییر خواسته یا تغییر سبب را از مصادیق دعوای اضافی محسوب نمود. به عنوان مثال دعوای اخذ پایان کار و صورت مجلس تفکیکی یک دعوای مستقل است و قابلیت رسیدگی را دارد. بنابراین در دعوای الزام به تنظیم سند رسمی، افزودن خواسته های الزام به اخذ پایان کار و صورت مجلس تفکیکی، از مصادیق افزایش خواسته نیست و باید در قالب دعوای اضافی طرح گردد. افزایش خواسته و شرایط آن از این رو هرجا که خواسته جدید در قالب افزایش از جنس خواسته نباشد یا افزایش خواسته پس از پایان جلسه اول رسیدگی به دعوای اصلی صورت گیرد، باید در قالب دعوای اضافی و با تقدیم دادخواست باشد. به علاوه افزایش خواسته صرفاً در موردی امکان پذیر است که خواسته اصلی مالی باشد، در غیر این صورت خواسته، جدید تلقی شده و نیاز به تقدیم دادخواست جداگانه دارد. نشست قضایی سوال: آیا اضافه نمودن خواسته های جدید به خواسته یا خواسته های تعیین شده در دادخواست از سوی خواهان در جلسه اول دادرسی با فرض مربوط بودن با دعوای طرح شده و داشتن منشاء واحد مانند اضافه شدن خواسته تحویل مبیع به خواسته تنظیم سند رسمی انتقال مصداق افزایش خواسته و قانونا ًمسموع است یا دعوای اضافی تلقی و رسیدگی به آن مستلزم تقدیم دادخواست مستقل می باشد؟ نظر اکثریت: اضافه نمودن خواسته جدید با خواسته طرح شده در دادخواست با جمع سایر شرائط مندرج در ماده ۹۸ قانون آئین دادرسی مدنی شامل مربوط بودن خواسته اضافه شده با خواسته دعوی و داشتن منشأ واحد مانند مثالهای ذکر شده در سئوال (اضافه شدن تحویل مبیع به تنظیم سند رسمی انتقال) با منشاء عقد تملیکی مصداق افزایش خواسته تلقی می گردد. به عبارتی افزایش خواسته از نظر تعریف و محدوده هم شامل افزایش کمیت از جنس خواسته و هم اضافه شدن خواسته از جنس دیگر با لحاظ شرایط مذکور در ماده ۹۸ می باشد در نتیجه اضافه شدن خواسته جدید برابر قانون مستلزم تقدیم دادخواست مستقل نبوده و رویه قضایی نیز مؤید این استنباط است. نظر اقلیت: افزایش خواسته برابر تفسیر اکثریت علمای حقوقی دادرسی مدنی به معنای افزایش کمیت خواسته بوده لیکن افزایش کمیت خواسته باید الزاماً از جنس خود خواسته باشد. مثل اینکه در دعوی مطالبه خسارت وارده خواهان میزان خسارت را از ده میلیون تومان به بیست میلیون تومان افزایش دهد البته با لحاظ سایر شرایط مذکور در ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی یعنی مبلغ افزایش یافته خسارت ادعایی باید مربوط به دعوی مطروحه بوده و دارای منشاء واحد باشد. کما اینکه در مفهوم کاهش خواسته نیز در ماده ۹۸ دقیقاً به معنای مخالف افزایش توصیف شده است. کاهش خواسته به مفهوم کم کردن میزان خواسته از جنس خود آن خواسته بوده لذا در دعوی مطالبه خسارت کاهش خواسته به معنی کاهش مبلغ خواسته از دویست میلیون ریال به یکصد میلیون ریال صحیح می باشد لذا در یک دادخواست چنانچه چند دعوی و خواسته طرح شده باشد نمی توان استرداد یک دعوی و خواسته را کاهش خواسته تلقی نمود، در استرداد یک دعوی از چند دعوی طرح شده دادگاه مکلف به صدور قرار رد دعوی است به همین ترتیب اضافه شدن یک خواسته به خواسته دعوی نمی تواند مصداق افزایش خواسته توصیف گردد لذا اضافه شدن خواسته، مصداق دعوی اضافی است و مستلزم دادخواست مستقل بوده و درصورت مرتبط بودن و یا داشتن منشأ واحد برابر ماده ۱۰۳ قانون مرقوم توأماً مورد رسیدگی قرار می گیرد. تفکیک افزایش خواسته با دعوی اضافی واجد آثار حقوقی و عملی دیگری نیز است. با افزایش خواسته دادگاه صرفاً با یک خواسته مواجه بوده و در محدودۀ خواسته افزایش یافته رسیدگی نموده و در آن خصوص رأی مقتضی صادر می کند لیکن در دعوی اضافی، دادگاه نسبت به دعوی اول و دعوی اضافه شده رسیدگی نموده و نسبت به هر یک رأی مقتضی صادر می نماید. نظر نهایی: با توجه به اینکه خواسته دعوی تحویل مبیع که به دعوی الزام به تنظیم سند اضافه شده، علاوه بر اینکه هم منشاء می باشند، به لحاظ وجود قرارداد واحد با یکدیگر نیز مرتبط هستند؛ لذا اضافه نمودن خواسته با رعایت جمیع شرایط مندرج در ماده ۹۸ ق.آ.د.م که شامل افزایش کمی خواسته از لحاظ جنس خواسته قبلی یا غیرهم جنس می باشد؛ بلامانع و قابلیت استماع و رسیدگی یکی و توأمان دارد. قواعد و تشریفات رسیدگی به دعوای اضافی ۱- دعوای اضافی نیازمند تقدیم دادخواست و پرداخت هزینه دادرسی می باشد. ۲- خواهان دعوای اضافی، همان خواهان اصلی است. خوانده این دعوا همان خوانده دعوای اصلی می باشد. هرگاه خواندگان دعوای اصلی متعدد باشند و دعوای اضافی قابل تجزیه باشد، خواهان می تواند تنها برخی از خواندگان اصلی را خوانده دعوای اضافی قرار دهد. ۳- همانند سایر دعاوی طاری، در مورد دعوای اضافی، صلاحیت محلی قابل عدول است، اما صلاحیت ذاتی قابل عدول نمی باشد. ۴- دادخواست دعوای اضافی از حیث نقص و رفع نقص، ابلاغ و تعیین وقت جلسه دادرسی و رعایت حداقل فاصله بین ابلاغ و وقت جلسه تابع قواعد عمومی می باشد. ۵- در مورد مهلت طرح دعوای اضافی قانون آیین دادرسی مدنی ساکت است و همین امر موجب اختلاف نظر می شود. به طور قطع این دعوا را نمی توان در دادگاه تجدیدنظر اقامه نمود؛ زیرا ادعای جدید در مرحله تجدیدنظر مسموع نخواهد بود (صدر ماده ۳۶۲ همان قانون). دعاوی ورود شخص ثالث و جلب ثالث در مقطع تجدیدنظر هم جنبه استثنایی دارد و چون قانون در مقام بیان، دعوای اضافی را در این مقطع پیش بینی نکرده امکان طرح آن در دادگاه تجدیدنظر وجود ندارد. در مورد مهلت طرح دعوای اضافی در مقطع بدوی دو نظر قابل طرح است: ۱) دیدگاه اول نظر به اشتراکاتی که دعاوی جلب ثالث و متقابل با دعوای اضافی دارند و همچنین اصل تثبیت دعوا اقتضا می کند دعوا تا حد امکان دست خوش تغییرات نشود، مهلت دعوای اضافی با وجود اینکه نص قانونی در مورد آن وجود ندارد، با توجه به وحدت ملاک از مواد ۱۳۵ و ۱۴۱ قانون آیین دادرسی مدنی تا پایان اولین جلسه رسیدگی به دعوای اصلی در دادگاه بدوی می باشد. ۲) دیدگاه اول دعوای اضافی را با جلب ثالث و دعوای متقابل مقایسه می کند؛ در حالی که دلیلی برای این قیاس وجود ندارد و دعوای مذکور به ورود شخص ثالث بیشتر شباهت دارد. بنابرین دیدگاه دوم که مورد تایید می باشد این است که مهلت طرح دعوای اضافی تا اعلام ختم دادرسی در مقطع بدوی و نیز در صورت غیابی بودن رسیدگی بدوی و واخواهی خوانده، تا ختم دادرسی در مرحله واخواهی خواهد بود. در هر حال اگر دعوای اضافی خارج از مهلت اقامه شود، مجوزی برای صدور قرار رد دادخواست یا رد دعوا ندارد. زیرا دعوای اضافی به عنوان دعوایی مستقل قابل رسیدگی بوده و تشکیل حداقل یک جلسه برای رسیدگی به این دعوا الزامی است.


ثبت دیدگاه شما

فوق تخصصی

جدول مشاوره حقوقی فوق تخصصی

مدت زمان مشاوره حقوقی اجرت (تومان) پرداخت
10دقیقه مشاوره حقوقی فوق تخصصی با وکیل پایه یک دادگستری 150,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
۲۰ دقیقه مشاوره حقوقی تخصصی با وکیل پایه یک دادگستری 250,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
30 دقیقه مشاوره حقوقی فوق تخصصی با وکیل پایه یک دادگستری 280,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
60 دقیقه مشاوره حقوقی فوق تخصصی با وکیل پایه یک دادگستری 350,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
تخصصی

جدول مشاوره حقوقی تخصصی

مدت زمان مشاوره حقوقی اجرت (تومان) پرداخت
۱۰ دقیقه مشاوره حقوقی با وکیل 120,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
۱۵ دقیقه مشاوره حقوقی با وکیل 170,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
۲۰ دقیقه مشاوره حقوقی با وکیل 200,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
۳۰ دقیقه مشاوره حقوقی با وکیل 260,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
۱ ساعت مشاوره حقوقی با وکیل 300,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
مشاوره حقوقی حضوری 1,000,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
مطالعه اوراق پرونده به همراه 5 دقیقه مشاوره حقوقی توسط وکیل 200,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
نگارش نامه ها و درخواست های اداری 500,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
5دقیقه مشاوره حقوقی با وکیل پایه یک دادگستری 80,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
محاسبه فوری دیه توسط وکیل 150,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت
محاسبه فوری مهریه به نرخ روز 200,000 هزار تومان پرداخت آنلاین کارت به کارت

© 2021. وکلای تلفنی . تمامی حقوق مادی و معنوی سایت محفوظ می باشد.